Tradycje i charakterystyczne elementy The Grenadier Guards
Nakrycia głowy - kapelusz
Kapelusz No.1 Dress Grenadier Guards jest koloru niebieskiego, z szeroką wstążką, koloru szkarłatnego, owiniętą wokół, z przymocowanym Capbadgem regimentu.
Nakrycia głowy - bearskin
W 1815 roku wszyscy żołnierze Grenadier Guards otrzymali
bearskiny (charakterystyczne wysokie, futrzane czapy), z białymi pióropuszami (
hackle) zaczepionymi z lewej strony. Mówi się,
że biały kolor pióropuszu reprezentuje biały dym, jaki wydobywał się z granatów używanych w Wojnach Napoleońskich.
Pasek bearskina jest noszony pod dolną wargą.
Capbadge
Na wszystkich nakryciach głowy (poza Bearskin) grenadierzy noszą odznakę w postaci stylizowanego granatu z siedemnastoma płomieniami. Należy ją czyścić dwa razy dziennie, aby nie zaszła patyną
i w dalszym ciągu oślepiała wroga swym blaskiem.
Stopnie
Szeregowy (Private) Grenadier Guards jest nazywany
Guardsman.
St. Kapral (Corporal) Grenadier Guards jest nazywany
Lance-Sergeant - na mundurze wyjściowy nosi 3 białe paski; Lance-Sergeant posiada te same obowiązki co zwykł Corporal, a sierżantem jest tylko 'z nazwy'. Tradycja ta sięga XIX wieku, gdzie oficerowie mogli nadać obowiązki i tytuł 'sierżanta' Corporalom i - jeśli chcieli - mieli prawo ich zdegradować według własnego uznania (było to sprytnym rozwiązaniem ze strony oficerów: sierżantów mógł zdegradować jedynie sąd wojskowy).
Niektóre źródła podają, że stopień Lance-Sergeant został wprowadzony osobiście przez Królową Wiktorię, która powiedziała, że jej "gwardziści nie będą nosić tylko jednego paska na rękawie gdy stoją na warcie przez pałacami królewskimi". Od tamtej pory gwardziści Lance Corporale zamiast jednego paska nosili dwa. To stworzyło nowy problem: ile pasków mają nosić Corporale. Utworzono więc funkcję Lance-Sergeanta, który nosi trzy białe paski na rękawie. To 'rozwiązanie' stworzyło kolejny problem: jakie paski mają nosić Sergeant'ci? Ostatecznie gwardziści sierżanci nosili trzy złote paski.
Sierżant (Sergeant) gwardii na swoim mundurze wyjściowym nosi trzy złote paski.
Motto
Honi soit qui mal y pense (franc.) -
Zło źle myślącemu (domyślnie: niech się stanie; to raczej wolny przekład). Jest to również dewiza Orderu Podwiązki ustanowionego przez króla
Edwarda III w roku 1348.
Ładny żołnierzyk czy 'gupi gfarcista' - czyli kto stoi na warcie w Londynie?
W czasach kiedy jeszcze nie było takich wynalazków jak te
poshowskie berety z tymi poshowskimi odznakami, przynależność żołnierza do
broni/służby/jednostki można było stwierdzić po takich detalach, jak rozmieszczenie guzików, kolor pióropusza (hackle), przy nakryciu głowy czy kolor munduru. Ta zasada została zachowana do dziś w
Home Service Dress, noszonym przez gwardzistów w czasie pełnienia obowiązków reprezentacyjnych.
Grenadier Guards, zaczynając od głowy, można rozpoznać po:
- białym pióropuszu (tzw. hackle) z lewej strony Bearskin'a (wysokiej, futrzanej czapy)
- stylizowanych granatach podobnych do tych z capbadge, wyhaftowanych białą nicią na kołnierzu
- guzikach tuniki rozmieszczonych pojedynczo
- czterech guzikach na obu mankietach dosyć wyraźnie podzielonych na cztery części
Tradycje, ciekawostki i
...inne dziwactwa
- The Bill Browns to przezwisko dla Grenadier Guards;
- Foot Guards, jako jedyni w całych siłach zbrojnych, stosują stopień Lance Sergeant;
- Inaczej stają w pozycji zasadniczej (broda wyżej, ręce niezupełnie doklejone do tułowia) i inaczej maszerują ('dziwnie' kręcą wolną ręką gdy trzymają broń/pacestick). Z uwagi na rzeczy wcześniej
wymienione, są pośmiewiskiem w całej armii;
- Są znani z przesadnie wysokiej samooceny;
- Prasują wszystko, łącznie z combat jacket;
- Kanty mają na wszystkim, nawet na skarpetkach;
- Ich oficerowie uważają, że konflikt Afganistanie i Trooping the Colour wymagają tych samych umiejętności;
- Szeregowy to nie "Private" tylko "Guardsman" (ten przywilej nadano dopiero w roku 1920-tym w uznaniu zasług podczas Wielkiej Wojny);
- Z uwagi na charakterystyczny czerwoną kurtkę i 'futrzaną czapkę', są jedną z głównych atrakcji turystycznych w Londynie;
- Lt Kuku (z Nigerii) jest pierwszym czarnoskórym oficerem w historii Grenadier Guards (a także całej Guards Division);
- Rekruci Grenadier Guards przechodzą 28-tygodniowe szkolenie w Infantry Training Centre (ITC) - ich szkolenie trwa 2 tygodnie dłużej w porównaniu do pozostałych jednostek liniowych Wielkiej
Brytanii, ponieważ gwardia wymaga dodatkowego szkolenia z musztry i ceremonii wojskowych. Po ukończeniu szkolenia w ITC, świeżo upieczeni gwardziści są wysyłani do Nijmegen Company (aby
otrzymać dodatkowe szkolenie), po czym dopiero wtedy są przenoszeni na stałe do 1st Battalion, The Grenadier Guards;
- Waterloo Day (który przypada na 18 czerwca) jest obchodzony każdego roku przez The Grenadier Guards, poczynając od 1816 roku; głównie z uwagi na otrzymanie rozpoznania, tytułów i
przywilejów dzięki odwadze gwardzistów wykazanej w czasie Wojen Napoleońskich.
Muzyka
Marsz wolny: Scipio autorstwa Hendla. Utwór ten został skomponowany specjalnie 1st Foot Guards, zanim został włączony do opery pod tym samym tytułem.
Marsz szybki: The British Grenadiers
| Tekst i zdjęcia:
TurboRatownik | Korekta: mer |
